Vandaag markeerde ik als het begin van wat ik ‘het lange nietsdoen’ noem. Mensen die me goed kennen zullen zeggen dat mijn versie van nietsdoen behoorlijk actief kan lijken.
Maar nu, met mijn werk op een laag pitje tot mijn opname op 13 november, ben ik vastberaden om het rustiger aan te doen. Niet langer weg te vluchten in een wervelwind van leuke afspraken en activiteiten met geliefden. Om dat niet te doen, om echt de rust op te zoeken en tot mezelf te komen? Dat vind ik echt heel spannend. Dan ben je zo “alleen” met al die gedachten en gevoelens over wat er gaat komen en over al wat ik heb meegemaakt het afgelopen jaar. Maar het is tijd om tot die rust te komen, om terug naar mezelf te keren, en me voor te bereiden op het komende traject.
Op deze eerste dag van rust vertrok mijn vriend vroeg in de ochtend naar zijn werk. We hadden een relaxte zondag. Hij weet me altijd te steunen in woord of door de dingen die hij doet, echt heel fijn en lief. Verder hield ik me bezig met kleine huishoudelijke klusjes. En, ja, ik begaf me zelfs aan diamond painting. Tussendoor kwam mijn broer even langs voor een kopje koffie, en ik besloot om te koken en mijn moeder uit te nodigen voor de maaltijd. We genoten van het eten en sloten af met een glaasje port. Het was buitengewoon gezellig.
Nu lig ik hier op de bank, terwijl ik deze blog schrijf. Deze dag, de allereerste van mijn ‘grote nietsdoen’, heb ik doorstaan. Het voelt als een stap in de goede richting, een stap richting innerlijke balans en welzijn…
Ik wil ook graag even een extra alinea toevoegen. Mijn broer is momenteel bezig deze website steeds mooier te maken. Het begint steeds meer vorm te krijgen, en ik ben oprecht trots en dankbaar dat hij dit voor mij wil doen. Lieve broer, bedankt.