De eerste dag

Vandaag was het spannend. De eerste dag van het traject. Om half tien moesten we ons verzamelen bij de balie. Aan de tassen en koffers was duidelijk te zien wie tot de groep zouden behoren. We werden opgehaald door de groepsleiding en naar onze kamers gebracht.

Daar kreeg je even de tijd een beetje te settelen samen met degene die je weg bracht. Op een gegeven moment werden we opgehaald en vertrokken we met zijn allen naar de gezamenlijke huiskamer.

Vanaf die plek werden de partners/wegbrengers meegenomen door maatschappelijk werk voor een rondleiding en wat informatie over het traject. Ook mochten zij vertellen over degene die ze weg hadden gebracht.

Ondertussen bleef de groep achter in de huiskamer. We maakten kennis met elkaar. Bespraken de beperkingen en waar we tegenaan lopen, om zo alvast goed met elkaar om te leren gaan. We zijn allemaal vrouwen en de leeftijden liggen ver uit elkaar. Wat dat betreft een hele diverse groep.

Vanwege de privacy zal ik niet te veel over de anderen schrijven of vertellen maar licht ik vooral mijn proces toe.

Na een tijdje kwamen de partners/wegbrengers weer terug en mochten we even naar de kamer. Daar hadden we tijd om afscheid te nemen en ons voor te bereiden op de eerste therapie.

Die eerste therapie was gezamenlijke ergotherapie. We moesten met grote legoblokken samen een bouwwerk van een plaatje namaken. We werden zo snel mogelijk aan het werk gezet. Iedereen deed dat natuurlijk op haar eigen manier. Mijn gedachten gingen alle kanten op. Ik wil dit wel goed doen. Ik wil de anderen wel voldoende helpen. Maar oh jee, straks vinden ze dat ik het veel te veel naar me toe trek en bazig doe… Een kleine struggle dus.

Halverwege de opdracht kregen we een timeout. We moesten even voelen hoe het voor ons lijf was. Al stilstaand wees mijn lijf me weer soepeltjes op het feit dat mijn kunstelleboog een hekel heeft aan herhaaldelijke bewegingen. Hij deed best wel pijn. Ik besloot na de timeout vooral de bouwtekeningen in de gaten te houden en aanwijzingen te geven. Dat was opzich een goed voornemen dat ik helaas maar 2 minuten volhield. Want toen won mijn enthousiasme en begon ik toch weer mee te bouwen met de rest.

Het was een mooie test, een goede gewaarwording en een wijze les.

Ook hadden we vandaag tekenen. Waarbij het juist de bedoeling was even helemaal los te komen van alles wat je bij je draagt. Door geconcentreerd met iets bezig te zijn jezelf als het ware af te leiden. Het belang van ontspannen door een hobby. Dat is waar het om draaide. Ik ben geen liefhebber van tekenen. Maar de therapeute gaf een goede en fijne uitleg en het was een mooie les.

Er was ook een gesprekje met de arts vandaag maar dat ging vooral over het updaten van je gegevens. En kijken of je medicatie nog op orde was enzovoorts. Even de belangrijke dingen voor als er iets mocht voorvallen.

Als afsluiter van de therapieën hadden we zwemmen. Daar kan ik echt enorm van genieten hier op het revalidatiecentrum. Het water is 32 graden. Als je last hebt van je nek, schouders, rug enzovoorts dan wordt het aangeraden om op je rug te zwemmen. Dat deed ik dan ook. Lekker een paar slagen en dan uitdrijven. En zo heb ik vandaag toch diverse baantjes afgelegd.

Na het zwemmen was het etenstijd en hebben we nog even de belangrijkste regels met elkaar besproken.

En toen zat de eerste lange dag er op. Mijn blog type ik vanuit mijn kamer. Waar ik zo nog even een serie ga kijken en straks lekker ga proberen te slapen.

Morgen is het namelijk alweer vroeg dag. Dan heb ik mijn eerste therapie, maatschappelijk werk om 8.30. Natuurlijk houd ik jullie tijdens het proces op de hoogte. Ik zal niet iedere dag uitgebreid verslag doen zoals vandaag. Maar mijn eerste dag wilde ik toch graag even met jullie delen.

Bedankt dat je er weer was om het te lezen.